برای خسرو علیکردی
بعضی نامها فقط اسم نیستند؛ نشانهاند.
نشانهی ایستادن، وقتی ایستادن هزینه دارد.
نشانهی گفتن، وقتی سکوت امنتر است.
خسرو علیکردی،
در روزگاری که قانون گاهی خسته و خمیده میشود،
تو یادآوری که عدالت هنوز ستون فقرات میخواهد؛
ستونی که از ترس نلرزد و از فشار نشکند.
این دلنوشته نه برای اسطورهسازی است
و نه برای پاککردن زخمها.
زخمها واقعیاند، درد واقعی است،
و شجاعت دقیقاً همینجاست:
ادامه دادن، با دانستن بهایش.
تو ثابت کردی که دفاع فقط یک شغل نیست؛
نوعی تعهد اخلاقی است به انسان،
حتی وقتی نتیجه نامعلوم است
و تشویقها کمصدا یا غایباند.
اگر روزی از تو فقط نامی بماند،
همان نام کافی است تا یادمان بیندازد
که میشود در سمت درست تاریخ ایستاد،
حتی وقتی تاریخ عجله دارد از روی آدمها رد شود.
این دلنوشته ادعا ندارد.
فقط احترام است.
احترام به کسی که ساده نایستاد،
اما صاف ایستاد.
غزاله السادات ابطحی
Ghazalee Alsadat Abtehi
#خسرو_علیکردی
No comments:
Post a Comment